Wiersze

Praca

W pocie czoła,
gdy nad tobą siły gonią
z czasem,
w kółko młot uderza o twe serce.
Nabijany gwóźdź w plecy,
kolejny hardy dzień.
Stoisz nad wulkanem Hefajstosa,
tłumisz ogień gdzie ulatnia się w podskokach,
Twoje oczy żarzą się jasnością...
Bo praca będzie twoją dziką miłością...
Napawasz swe mięśnie dynamiką,
twe serce młotem,
tyka ci słowo jedno...
Jestem tylko na chwilę, na moment...
By powrócić do tego wulkanu,
okiełznać chaos,
Dać upust ciału.
Powysilać serce do huty szkła,
gdzie ciężko zbierać plony
Świata pracy...
Stajesz się Świrem niedogonionego
Powracasz za Panią Zmęczenia...
Lecz to już nie teraz,
kółko i powstaje obręcz,
smakowita sielanka, Pani twa Wybranka
Przodownik Pracy na ciebie czeka...
to twoja Praca....
Nie narzekaj...

Pamięć

Tak warta jednego grzechu,

zapoznania się z nią,

dotknięcia jej ust....

Umiłowana, zawzięta na wszystko...

a tak wiele mógłbym uczynić dla niej...

Przejrzysta i nieprzenikniona cząstka mego życia,

czarownikiem mych snów i przeobrażeń,

wieczna lilijo niezbadanych wrażeń,

Syreną kołującą śpiewem...

chroniąca mnie od Świata gniewem,

Patrz, tam i my będziemy odstajać,

od Smutku plaży,

Nasze łzy zmyją kłopoty wszechobyte,

Serce złączą się w jedno.

Drzewem, na niebezpieczeństw próg!

Liściem osłonię twe oczy i poczuję,

jak pragniesz miłości mocy.

Jak biegniemy przez pola złote,

Tyś moja, tyś ochocze

krążysz nad malinami,

jesteśmy warci, jesteśmy sami....

Jak Adam i Ewa w Gaju boskim,

tak my wieczni śmiertelnicy

na Światło, kędy odmętnicy

na Cień, co porzuci wszystko,

Bądźmy z sobą na zawsze, tak blisko!

Wnet sznur pęka, nasza miłość zerwana,

Lecz wrócimy do siebie,

boś ty piękna, jam twój wartownik

przed twymi Wrotami Życia,

Tyś sokolica, na wzgórnym niebie,

Chronisz ładu i samą siebie.

Bo wiesz, ja czekam na ciebie,

na twe usta...

Niech zagrzmi nasza Rozpusta...!

Złączą się ciała...

Proszę....byś mnie pokochała...

Serce

Serce słodkiej chwały
zadarty na wszystko
wśród cnót owy, śmiały
Iskierka radości.
trochę wnikliwej zazdrości
i odpowiedzialności kielich
i czynów odważnych, wielkich
Lecz spójrz, tam miłostka
naga, krucha , wiotka..
Poczuj jej sens
poznaj magię jej wszechobytą...
O miłości, która kształtujesz
myśli, i zacne marzenia!
Człowieku posmakujesz,
sens bycia z nią, największego Pragnienia!
I wnet wszystko zaskoczy,
wreszcie ona powróci z rozpaczy
i będziemy razem...
ku nadziei...
serc...